Rozdział 30

Rozdział dedykuję 

Agnes Jackson i Kochanemu Anonimkowi.

Dziękuję za to że mnie wspieracie <3

*Thalia*

Gdy Chejron powiedział, że ten nowy jest moim bratem prawie połknęłam łyżkę.

-To.. -podszedł do mnie. -jesteśmy rodzeństwem.

-Na to wygląda.

-A Zeus ma więcej dzieci? -Usiadł naprzeciwko mnie.

Nie. Gdzie ty byłeś przez ten czas?

-Nie wiem.

-Jak to nie wiesz?

-Nie pamiętam. A reszta z wielkiej trójki też ma dzieci?

-Tak Nico jest od Hadesa.

Rozejrzał się dookoła. -A dzieci Posejdona jedzą w wodzie? -Zaśmiał się.

-To nie jest śmieszne. -Wstałam od stolika.

-Przepraszam nie chciałem cię urazić.

-Nie ważne.

Skierowałam się w stronę domków żeby sprawdzić co z Ann.

*Annabeth*

Odkąd wróciliśmy nic tylko przeszukuje mój laptop.

-Coś tutaj musi być.

Znalazłam tylko program "Architektura i ja", więc dodałam go do zakładek.

Usłyszałam pukanie do drzwi. Do środka weszła Thalia.

-Hej. Jak się czujesz?

-Nie najlepiej.

-A znalazłaś coś.

-Nie, ale napewno znajdę.

-Annabeth. -Usłyszałam głos Percy'ego. Połączył się przez iryfon. -Błagam pomóż mi. Nie wiem co się dzieje.

-Gdzie jesteś?

-Nie wiem naprawdę, ale proszę wymyśl coś.

-Uspokuj się i powiedz co widzisz.

-Posągi pełno ich tu. Proszę pośpiesz się.

Połączenie zostało przerwane. Spojrzałam na przerażoną córkę Zeusa.

*Percy*

-Przekazałeś im?

-Jasne skarbie. -Podszedłem do Phoebe.-Już niedługo wpadną w naszą pułapkę.

-Doskonale. -Pocałowała mnie. -A teraz idę pokazać tym głupim telchinom co mają zrobić.

-Albo...- Złapałem ją w pasie. - możemy się zabawić.

-Nie możemy. Musimy przygotować wszystko na przyjęcie naszych gości.

-Ta banda głupków może poczekać. -Pocałowałem ją.

-Kochanie nie mów tak o swich głupich przyjaciołach.

-To nie są moi przyjaciele- warknąłem.

-Dobrze przepraszam. Naprawdę muszę już iść.

Córka Nemezis odeszała, a mi zaczęło wirować. Usłyszałem głos w głowię.

-Percy obudź się. Nie jesteś sobą. -To był głos Posejdona.

-Zamknij się! -Wykrzyczałem.

-Synu otrząśnij się z tego. Pomyśl o Annabeth.

-Nie przestań! -Złapałem się za głowę. -Jestem teraz nowym Percym. Nie możesz mnie kontrolować.

-Percy ktoś przytępia twoje zmysły. Jesteś ich marionetką.

-Wyjdź z mojej głowy! -Wszystkie zbiorniki wokół  eksplodowały a ja  osunąłem się na podłogę.

*Thalia*

-Annabeth uspokój się.

-Ty nic nie rozumiesz. Ja muszę mu pomóc.

-Dobrze pójdziemy do Chejrona.

-Nie on powie że to zbyt niebezpieczne.

-Więc co chcesz zrobić?

-Wymkniemy się w nocy.

-Dobrze spotkamy się pod sosną.

Wyszłam z pomieszczenia i skierowałam się do domku Zeusa.

Weszłam do środka. Jason siedział na swoim łóżku.

-Hej. Gdzie byłaś?

-U Annabeth.

-Jak się czuję. - wziął zdjęcie z mojej szafki- Kto to?

-Percy. -Uśmiechnęłam się. To zdjęcie zostało zrobione gdy dołączyłam do łowczyń.

-Nic nie szkodzi. Położe się.

***

Wstałam po cichu, wzięłam plecak i już miałam wychodzić.

-Gdzie się wybierasz?

Rozdział miał być w piątek,

ale nudzi mi się, więc

wstawiam dzisiaj :)

Jeszcze raz dziękuję

Agnes i Kochanemu Anonimkowi <3
Czytasz? KOMENTUJ